erkek olmak

• between a rock and a hard place durumu gerçekten.
  
  biz erkekler en çok korkumuzu bastırıyoruz. acımızı ve öfkemizi değil. bu çok yanlış anlaşılıyor. erkeklerin öfkelerini ifade etmek konusundaki tek sorunları kontrolsüz ifade oluyor. öfkesini kontrol edebilen erkeğe de biz olgun erkek diyoruz zaten. hüzün ve acı da öyle. erkekler ağlıyorlar aslında. bunun herkes farkında. yine aynı şekilde sıkıntı hüzünün ifade edilmesinde değil, kontrol edilmesinde: iki dubleden sonra "höğeee aldattı beni zaliiiğm" diye salya sümük ağlamayan erkeğe olgun erkek diyoruz zaten.
  
  sıkıntı korkuyla ilgili. korkumuz hep yadsınıyor. erkek adam ağlamaz değil, erkek adam korkmaz önyargısı hakim. korktuğunuzu belli ederseniz utandırılıyorsunuz. küçücük çocukken bile utandırılıyorsunuz. halbuki birçok şeyden korkuyoruz.
  
  mesela, inanmazsınız, kadınlardan korkuyoruz. dengesiz, manipülatif ve saldırgan davranışları bizi korkutuyor. beni ben daha küçücük bir çocukken sebepsiz yere döven "yetişkin" insanlar: anneannem, annem, ilkokul öğretmenim... hiçbiri erkek değildi. hatta tek bir yetişkin erkekten fiziksel şiddet gördüm, o da bir iki seferlik bir şeydi.
  
  sabah annemle konuşuyorduk. benim eski kız arkadaşlarımda yola çıkıp eski erkek arkadaşından bahsetti. ayrıldıktan sonra hazmedememiş. arayıp telefonda ağlamalar, bağırmalar, çağırmalar vs... dedi ki işte insanlar ayrılınca belli ediyor kendilerini zaten. dedim ya evet sorma... dedi ki kadın olunca hele çok zor: şiddete başvurabilir erkekler falan. dedim erkek olunca da çok farklı değil anne. vatan şaşmaz'ı gördün işte, eski sevgilisi intihar edeceğim lütfen gel diye ağlayarak otele çağırdı, silahla vurdu, öldürdü. sanıyorlar manyak kadın yok piyasada, olan da bi şey yapamaz. ee vatan şaşmaz'ın arkasından da demediler mi o saatte ne işi varmış orada evli barklı adam diye? sanki ne farkı var? flört şiddetine uğrayan kişi erkek olunca milli yas mı ilan ediliyor?
  
  işin duygusal şiddet boyutuna hiç girmiyorum zaten. arada anlatıyorum burada: sikti attı beni, ghostladı diyorum mesela bir kızdan bahsederken. kalbim kırıldı diyorum. kadının başına gelince trajedi olan, erkeğin başına gelince komedi oluyor. "ayrıldık ama kısmet değilmiş ne yapalım. delikanlı çocuktu. kaliteli, düzgün bir insandı," diyen pek kadın görmedim mesela arkamdan. her türlü etiket yapıştırılıyor. her türlü ama. ne yapsak da canını yaksak diye kılı kırk yarıyorlar. ne anamız kalıyor ne imanımız. her şeyimiz hedef tahtasına konuluyor.
  
  ben feminizmden yanayım, hep de söylüyorum. kadınlar ezikliklerini kusuyorlar çünkü. ezilmeseler daha normal davranacaklar. bunun farkındayım ama bize çok yükleniyorsunuz. siz onun farkında mısınız sevgili feminist hanımlar? lütfen erkekler şöyle, kadınlar böyle muhabbetlerini kapatalım. ataerkil sistem hepimizi eziyor ve birbirimizin üzerine kusmamız durumu daha iyi hale getirmiyor.